de prikkende dokter

13 januari
Als Gooijert aan het duiken is werk ik mijn administratie even bij. Gooijert is redelijk snel terug van zijn duik en is erg enthousiast.
We gaan even snel zwemmen en wachten dan tot het 13 uur is, vandaag krijgen we namelijk hooggeëerd bezoek van het Mauritiaanse Ministerie of Health. Een dag eerder kregen we te horen dat er iemand voor ons langs kwam en we hebben werkelijk geen flauw idee waarom.
De man is 10 minuten te vroeg en hij identificeert zich. Hij checkt of wij Cornelia Ponsen en Gooijert van der Veer zijn en vraagt of we 11 maanden geleden in de Dominicaanse Republiek waren. Dat klopt allemaal. We begrijpen dat hij bloed gaan afnemen bij ons en ik krijg het spaans benauwd, ik ben als de dood voor naalden. Hij neemt bloed af omdat er in de DR malaria heerst en ze willen weten of wij zijn besmet. Ik ben als eerste aan de beurt en ik vertel hem dat ik niet ga kijken en bang ben voor naalden, oké toegegeven het prikje in mijn vinger valt mee, maar toch…… (gelukkig zat ik net aan de rum cola). Gooijert is daarna aan de beurt en die ondergaat het allemaal koelbloedig.
We krijgen alleen te horen als de uitslag positief is (voor ons negatief dus) Kortom als we malaria hebben dan komt de dokter. We vinden het allemaal een redelijk kansloos verhaal, we zijn hier al 2 weken, ik word overal ter wereld lek gestoken door muggen dus als ik malaria zou hebben en een mug mij heeft leeggezogen en een ander steekt, heb ik waarschijnlijk al 100-den mensen besmet.
In de middag snorkelen we voor de deur we vinden tientallen sanddollars, levend maar ook de skeletten. Ondanks dat we al een lekker kleurtje hebben is het verbrandingsgevaar nog altijd aanwezig dus snorkelen we niet te lang. Na het eten duiken we nog een keer het water in, we zoeken de zandbodem af en vinden wederom een sepiola, deze is echt heel heel klein, het beestje meet maar net 1 cm. Het mini inktvisje blijft voor de camera van Gooijert zwemmen en ineens zwemt er een piepklein geel doperwtje mee, of het nou een heel klein inktvisje is of een koffervisjes weten we niet. Ik schiet namelijk in de lach en daardoor loopt mijn duikbril vol en moet ik even naar naar adem happen. Het kleine erwtje zie ik later nog een keertje, maar we ontdekken maar niet wat het is. Dan zien we een toffe rog voorbij zwemmen, geen groot exemplaar, maar deze pantertorpedorog is totaal niet schuw.

14 januari
Gooijert wordt weer opgehaald door de duikbasis, ik ga dit keer helemaal niet mee, het personeel bij de duikbasis is totaal niet enthousiast dat ik er niets te zoeken heb. Maar dit keer is ook Gooijert snel terug, ze hebben wederom een lulverhaal dat er geen andere duikers zijn dus dat Gooijert mee kan in een plas water voor de deur. Gooijert haalt zijn spullen op, rekent af en is vreselijk klaar met de duikbasis.
We gaan weer op zoek naar sanddollars, levende of de skeletjes. We vinden ze weer in overvloed, mooie skeletjes nemen we mee de minder mooie laten we achter bij ons appartementje. In de avond zijn we uitgenodigd bij de eigenaresse en haar man van het guesthouse. Mijn glas wijn komt niet leeg (wordt steeds bijgeschonken) en Gooijert kan de aanvoer van blikjes bier amper aan. Het is wel heel gezellig en zo af en toe heeft het stel een verhitte discussie in het Frans. Gooijert en ik lachen maar, maar snappen totaal niet waar het om gaat wat een hilarische avond.

15 januari
We ontbijten op ons terrasje en pakken onze spullen in, de taxichauffeur pikt ons om 11 uur op en dan reizen we naar Flic en Flac. Na een uur reizen, komen we aan bij ons nieuwe guesthouse, onze eerste indruk is goed, onze tweede indruk ook trouwens. We hebben een kamer op de begane grond, helaas geen terrasje aan onze kamer en dit keer kunnen we niet zelf koken. Maar dat is hier in Flic en Flac geen enkel probleem. Dit voormalige vissersdorpje is inmiddels uitgegroeid tot een grote plaats waar veel toeristen komen. We zitten net buiten het drukke gedeelte maar op loopafstand van diverse winkels en restaurantjes. In de middag kijken we even wat het dorpje ons allemaal te bieden heeft en verkennen we het strand, het ziet er allemaal top uit. We drinken wat op een terrasje en nemen van die gestoomde hapjes erbij, goed te pruimen. We kopen wat bier, rum, cola, een kaasje en wat pinda’s en nemen dan een verfrissende duik in het zwembad. We eten goedkoop bij banana Joe, een soort patatzaak maar dan met rijst en noodles. Hij heeft 1 tafel met 4 plastic krukjes buiten staan en daar eten wat. Lekker eten en goedkoop, daar houden we van. Het matras is echt keihard…..zucht tot nu toe het hardste matras wat we ooit hebben meegemaakt, auw auw auw.

16 januari
Het is heet vandaag, we gaan in de ochtend naar het strand en daarna op verkenningstocht onderwater. Niet heel goed zicht maar wel mooie koralen, ook hier weinig vis maar we zien wel een mooie paars gestippelde koffervis die we op de Malediven ook hebben gezien. Daarna hangen we rond in de tuin van het guesthouse en lezen we wat. We eten pizza die best lekker is maar ik krijg er wel buikpijn van.

17 januari
Gooijert gaat naar de duikbasis en ik ga mee, hij gaat duiken en ik niet, ik zwaai ze uit op het strand en maak een korte strandwandeling en ik hang wat rond op de rotsen waar de vissers druk bezig zijn met eh… niks vangen, haha.
Als ik terugkom regel ik een tripje op een catamaran voor as dinsdag en verder verdoe ik mijn tijd met chillen bij het zwembad en als Gooijert terug komt is het tijd voor een biertje IN het zwembad, zo hebben we een heerlijk nutteloze middag. Gooijert is te weten gekomen dat je mooi kan snorkelen een klein stukje verderop en dat daar zeepaardjes te vinden zijn, kortom dat wordt onze missie voor morgen: de manage met zeepaarden opzoeken!
We eten bij een ander tentje maar het duurt zo belachelijk lang voordat we wat te eten krijgen dat we deze tent gelijk afschrijven.

18 januari
Na het ontbijt maken we ons klaar voor ons snorkelavontuur, de zeepaardenjacht. We snorkelen tot we een ons wegen, we zien prachtige koralen, gele fluitvissen, paarse en gele koffervissen, een heremietkreeft die een slak uit zijn schelp probeert te peuteren (dat hebben we voorkomen) octopus, murene, zeekomkommers, slakken, vijlvissen, nou ja het hele rataplan wat je kan verwachten, maar geen zeepaard te bekennen, gewoon nul, zero zeepaard….. We gaan het water uit en ik word nog ff aangevallen door een picassovis, ik begrijp de boodschap en zwem door. Maar dan een paar seconden later een flits van rechts en hap, ik word geschampt en gebeten….. DOOR WIE???? Ik heb geen idee, het ging zo snel, maar ik denk toch die ellende picassovis. Ik heb een klein wondje op mijn hand, stom beest.
Ook de 2e snorkeltrip levert wederom prachtige beelden op van de mafste wezens, maar geen zeepaard. Bij de duikbasis maakt Gooijert een afspraak om woensdag te gaan duiken en zegt dat we geen zeepaardjes hebben gezien. Hij zegt dat we heel goed moeten kijken en wijst ook aan de ze dus piepklein zijn, oh…oke…… we geven nog niet op uiteraard, maar het is dus uitermate lastig om te vinden, maar goed als iemand ze kan vinden zijn wij het wel natuurlijk!

19 januari
Om 8 uur worden we opgehaald en rijden naar de Tamarin baai, daar worden we met een klein bootje naar de catamaran gebracht. Er is ontbijt aan boord en als iedereen er is gaan we varen. Je ziet overal speedboten heen en weer sjezen op zoek naar dolfijnen. Na 10 minuten varen zien we catamarans en speedboten in alle soorten en maten op een kluitje bij elkaar liggen. Laat me raden… hier zitten dolfijnen. En ja hoor we zien een paar vinnetjes uit het water komen. Ondertussen varen de boten dichterbij en hier en daar springen mensen in het water om een glimp op te vangen van de dolfijnen. Wij vinden het vooral hilarisch. Het zijn bottlenose dolfijnen (tuimelaars) en deze springen niet uit het water. We varen na de voorstelling verder en stoppen op een spot waar we kunnen snorkelen. Hier zien we vooral heel grote brokken koraal, erg mooi maar ook erg diep en het zicht is niet zo heel goed. Als we terug aan boord gaan staat de bbq lunch klaar, we drinken er wat biertjes bij en varen ondertussen verder. We gaan we voor anker en 2 x vaart de kleine boot naar een eiland om iedereen (iedereen behalve wij) naar een strandje te brengen. Wij kiezen ervoor om lekker aan boord te blijven en we nemen nog een paar biertjes. Heerlijk om zo in de stilte te dobberen op zee.
Als iedereen weer terug is aan boord varen we terug, we nemen nog maar een biertje. Als we van boord gaan is er veel commotie aan wal. De vangst van de dag hangt namelijk te bungelen aan een katrol. Een idioot grote en dikke zwaardvis van een metertje of 3 hangt levenloos aan zijn staart en iedereen gaat het met het arme dier op de foto. Iedereen is blij en opgewonden, behalve ik, ik vind het vooral zielig en treurig. Wat een prachtig en groot dier en nu hangt ie daar, eerst voor de show daarna wordt ie in stukken gesneden. Hoe oud zal de vis wel niet zijn, in mijn leven nog nooit zo’n grote vis gezien. We worden teruggebracht en nemen een heerlijks plons in het groene zwembad. Groen? Ja het water in het zwembad is groen er is blijkbaar een zouttablet in het water gegooid en nu is het water groen, heel bijzonder, haha. We drinken een paar cuba libre’s nadat we cola hebben gehaald en genieten van de waanzinnig mooie zonsondergang. We eten de zoutjes op die we van een aardige Indiër hebben gekregen op de catamaran en gaan daarna slapen op ons keiharde matras.