De ubertoeristen

7 januari 2016

Vandaag houden we een chill dagje, tussen de regenbuien door hangen we op het strand tot dat het wel heel hard gaat regenen en we ons neer vleien op het terras aan de voorkant van het huis met een rosétje en een goed boek. Later in de middag klaart het op en nemen we de jongste hond mee naar het strand die gelijk ontsnapt. We rennen de hond achterna en zo hebben we onze lichaamsbeweging toch nog gehad vandaag. De hond zetten we weer in de tuin neer achter slot en grendel. We eten wat en gaan nog even een nachtsnorkeltochtje maken. Maar na een paar foto’s is het scherm van Gooijert zijn camera kapot, hij gaat lekker! Eerst deed mijn mail het niet op de laptop toen Gooijert dat repareerde deed photoshop het niet meer, toen hij dat weer met een gratis trialversie had opgelost bleef zijn camera hangen, na een reset deed de camera het weer maar nu is het beeldscherm einde oefening, niet handig en best wel balen.
8 januari 2016
Vandaag hangen we de ubertoerist uit, de taxi haalt ons om kwart voor 9 op en we maken vandaag een rit langs de zuidkant van Mauritius. Als eerste bezoeken we een theeplantage en theefabriek, leuk om een rondleiding te krijgen en daarna mogen we de thee proeven. Het restaurant heeft een prachtig uitzicht over een stukje theeplantage met een grote vijver. Hier staan mooie bamboes, boomvarens en palmen. We vervolgen onze rit en stoppen bij een Hindoe tempel, 1 groot complex met een heilig meer. Deze tempel wordt druk bezocht door de hindoes en in mindere mate zijn er ook toeristen te vinden. Het is heerlijk kitcherig allemaal, veel kleur, plastic en bling bling (I LOVE IT) Het complex heeft wel wat mystieks, de laaghangende bewolking drijft over het meer. Uit die laaghangende wolken vallen ook druppels, het regent weer even. De volgende stop is bij een waterval. We nemen de camera, statief en ND filters mee, op het moment dat we de waterval zien (hij is wel heeeeel ver weg) en we net de camera op statief hebben staan begint het keihard te regenen. We trekken snel onze poncho’s aan, althans, dat doet Gooijert, ik worstel om in het kreng te komen wat uiteraard niet lukt. Ik probeer toch nog een foto te maken, maar dat is kansloos natuurlijk. Door de regendruppels op de lens zie je gewoon niet eens een waterval. Gooijert hijst me in mijn poncho en ik maak nog een paar foto’s met een snelle sluitertijd. 1e missie watervalfoto met lange sluitertijd is mislukt. We rijden weer verder naar de volgende waterval, ook weer mooi maar ook weer ver weg, toch lukt het hier wel om met statief en nd filters met een lange sluitertijd te werken. Overigens is het op al deze plekken echt megadruk met toeristen. Onderweg eten we creools, best lekker en niet heel duur. Dan stopt de taxichauffeur bij een huis en wij snappen totaal niet waar we zijn, we betalen entree en komen in een illusiehuis, beetje kinderachtig allemaal, wel grappig maar we zijn er snel doorheen gesjeesd. Dan gaan we het park in naar de 7 coloured earth, erg mooi om te zien. De aarde heeft hier prachtige kleuren, waarschijnlijk door mineralen in de aarde, gelukkig schijnt de zon nu weer volop waardoor de kleuren prachtig uitkomen. Ik wil graag de Rochester waterfalls zien en daar brengt de taxichauffeur ons heen. Deze waterval stond niet op zijn route en is dus ook totaal niet toeristisch. We snappen ook waarom, de weg door het suikerriet is niet echt een prachtige vlakke weg. Door de blubber, plassen en stenen komen we er toch. Maar huh? we staan bovenaan de waterval, dat was niet de bedoeling. Een aardige man wijst ons de weg hoe we onderaan de waterval komen. Een smal paadje naar beneden en waden door een stromend beekje, brengt ons waar we willen zijn. Statief, camera en nd filters weer in de aanslag en yesss dit zijn de foto’s die ik voor ogen had. De beste man neemt ons via een ander weggetje weer mee terug naar het begin punt en wat blijkt? Hij is gewoon een fruitverkoper, hahaha. We krijgen 2 ananasjes en een kokosnoot. Als we beleeft vragen wat hij van ons krijgt, zegt die malloot, doe maar 3000 rupees, dus ik schiet keihard in de lach, dat is dus ongeveer 75 euro. We betalen hem uiteindelijk 150 rupees (3,75 euro, gek zat) en lopen weer terug naar de auto. We rijden nu langs de kustlijst en stoppen bij Gris Gris, een prachtige hoge klif waar de zee tegenaan beukt met een klein strand, hier is het gevaarlijk en dus verboden om te zwemmen. Het krokodillenpark slaan we over, dieren in gevangenschap is niet zo ons ding en zo zijn we rond 18 uur terug in onze villa. Een erg leuke tocht en een hoop gezien vandaag. We maken wat te eten en drinken de laatste rosé op zodat we die morgen niet hoeven mee te verhuizen als we naar onze andere appartement worden gebracht.